Szanowni Państwo otrzymałem od szefowej Scarlett (mej małżonki) rozkaz masz opisać majówkę, od razu uprzedzam, że opiszę to humorystycznie. Napotkałem niewidzialna granicę, bo jakże opisać uczucia emocje, ulotne te chwile, które mijają choćby „kakalenie” ( jest to pozytywny neologizm, wymyślony na potrzeby Dawida Kozika, który to codziennie rano nie mógł istnieć bez kubka solidnego kakao, odmiany- zakakalić, okakaklić, przykład, „ ale przykakaliłem żerdź” –tłumacząc: przybiłem ją tak, że i Sokół nie oderwie)
Tegoroczna majówka minęła nam w klimacie poznawania nowych ludzi i angażowania ich w działania Tary. Na początku przeżyliśmy „najazd Hunów” pro-zwierzęcych Hunów. Pierwsi odwiedzili nas Ilona, Marta, Zosia z Otwartych Klatek, Olga, Dobrusia, Paweł z Vivy, Agnieszka, Ola, Agata, Bartek Damian Ania z Animal Equality. Ta duża grupa młodych ludzi wpadła do Tary z pierwszomajowym hasłem „ dobro Tary, dobrem narodu” i tak też się stało.
Wstali i pracowali, środek dnia był tez pracowali, wieczór tak samo, pot z czoła leciał, też pracowali, zmęczenie, co tam zmęczenie, odrzucili je no, bo –też pracowali. Kochani dziękujemy, że wpadliście do Tary i pomogliście oby radość, jaką zasialiście w jęcestwie Tary i w Was nie zgasło nigdy. Następna ekipa to był już naprawdę prawdziwy mix. Starzy nasi Wolontariusze, zmieszani z nowo przyjeżdżającymi wspólnie remontowali i naprawiali Tarę, budowali aż skry szły z młotków uderzających w gwoździe, a wieczorami przy dźwiękach muzyki lecącej z laptopa, zagrywali się w bilard. Pisać o tym, co zostało zrobione i jak było na majówce można by wiele, ale… nie będę tego opisywał, pozostawię Państwa z lekkim niedokończeniem i zachętą byście to właśnie Wy czytający przyjechali w przyszłym roku na przyszłą majówkę.
