Jest udało się hip, hip, hura. Udało się nam skończyć padok dla krów, co zaowocowało wypuszczeniem ich na parkowe przestrzenie. Do zakończenia budowy, doszło całkowicie niespodziewanie. Po normalnej pracy, o godzinie 16.15 usiedliśmy wspólnie z pracownikami by ustalić możliwość przedłużenia jednego dnia pracy, w celu dokończenia budowy ogrodzenia. Brakowało jeszcze 17 przęseł, ustaliliśmy, że w poniedziałek możemy dokończyć i wydawałoby się, że sprawa jest już zamknięta, gdy Scarlett zadała pytanie czy po prostu nie możemy do czasu wieczornego karmienia, do godziny 19 zrobić ile się da. Stwierdziliśmy w trzy osoby, że możemy spróbować, ale raczej o skończeniu nie ma mowy, zwłaszcza, że najpierw trzeba dotransportować na miejsce dechy. Pani Prezes poprosiła o więcej optymizmu i wiary w Siebie.
Plan został ustalony, do pomocy poprosiliśmy jeszcze dwóch dorosłych wolontariuszy Roberta i Marcina i czasowo pomagała też Ola z Warszawy. Sprężaliśmy się jak tylko mogliśmy, i nagle jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki po dwóch i pół godzinie pracy udało się nam skończyć. Stanęliśmy z daleka i patrząc na płot kiwaliśmy z uznaniem głowami, gratulując sobie wzajemnie zaangażowania i ofiarności w pracy, ważne, że skończone. Potem pozwijaliśmy sprzęt i następnego dnia wypuściliśmy krowy na padok. Ich zadowolenie sięgnęło zenitu. Masa zielonej trawy, rozległy teren do baraszkowania i drzewa dające cień, a my mamy ogromną satysfakcję, że zwierzątka mają dobrze i zarazem udało nam się sprężyć, jak za starych dobrych Porębskich czasów, gdzie padał pomysł, krótka analiza, działanie i pomysł był realizowany.
