Raport dotyczący transportu koni ze Stanów do rzeźni w Kanadzie. Wszelkie badania pokazują, że długodystansowe transporty żywych zwierząt są po prostu niehumanitarne. Jak długo jeszcze będziemy na to pozwalać?
Tłumaczenie artykułu:
Dobrobyt koni transportowanych do rzeźni w Kanadzie – ocena dobrostanu zwierząt i czynników ryzyka wpływających na dobrobyt
Badania, o których tutaj mowa (http://www.nrcresearchpress.com/…/abs/10.4141/cjas-2015-032…) zostały opublikowane w Canadian Journal of Science (kanadyjskie czasopismo na temat hodowli zwierząt).
Odkrycia urazów koni nie powinny dziwić, ponieważ transportowane razem zwierzęta nie znają się, są zamknięte razem na bardzo małej przestrzeni i są traktowane bardziej, jako towar niż żywe istoty podczas transportu do rzeźni.
Streszczenie: ”Rany odnoszone przez konie w czasie transportu do rzeźni (Canadian Journal Animal Science nr 95, str. 523-531). Konie transportowane w grupach w czasie długiej drogi do rzeźni objęte są ryzykiem odniesienia kontuzji. Zranienia mogą powodować traumę i agresywne zachowania w stosunku do pozostałych koni. Te badania obejmują obrażenia u 3940 koni ze 150 transportów, które dotarły do rzeźni w Kanadzie. Powierzchniowe rany zostały oszacowane na podstawie oceny wizualnej. Cyfrowy termograf został użyty w celu wykrycia obszarów o podwyższonej temperaturze. Przypadki zdrowotne zostały ocenione pod kątem odniesionych stłuczeń. Analizę regresji wieloczynnikowej wykorzystano do zbadania zależności pomiędzy cechami podróży i ryzykiem kontuzji. Stwierdzono istotną zależność między czasem trwania podróży a liczbą koni, które odniosły rany. Na 100 koni z 40 ładunków, które zostały szczegółowo zbadane, 33% koni miało urazy powierzchniowe określone na podstawie oceny wizualnej, u 48% z nich zaobserwowano obszary o podwyższonej temperaturze powierzchniowej zidentyfikowane przez termograf i na podstawie oceny tuszy 72% z nich było poobijanych. Badania wykonane termografem i ocena wizualna pokrywały się w dość niskim stopniu. Wstępne oceny transportu nie mogły być wykonywane i stąd obrażenia mogły nie być związane przyczynowo bezpośrednio z warunkami transportu. Jednak szczegółowa ocena szkód oraz stosowanie analizy regresji wieloczynnikowej wykazały, że urazy były bez wątpienia związane z długimi podróżami”
Tekst w całości jest dostępny tutaj: (http://www.nrcresearchpress.com/…/pdf…/10.4141/cjas-2015-031 ).
Poczyniono w nim kilka interesujących obserwacji:
„Na podstawie zmian w zachowaniu i fizjologii koni podczas 30-godzinnej podróży, stwierdzono, że czas trwania podróży w gorących warunkach, bez wody nie powinien przekraczać 28 godzin, a wręcz powinien być krótszy. Jeśli konie były agresywne względem siebie, a zagęszczenie wysokie, kondycja koni była daleka od ideału.”
Powyższe spostrzeżenia sugerują, że transport powyżej 36 godzin jest niehumanitarny.
“Istnieje wiele raportów i obrazów graficznych dostępnych w Internecie, które podważają skuteczność programu wykonawczego w USA (United States Derpartment of Agriculture Office of Inspectro General – Amerykański Departament Rolnictwa Urząd Generalnego Inspektora 2010; United States Goverment Accountability Office 2011) „
Ten komentarz wydaje się kwestionować skuteczność USDA i innych grup policyjnych w kwestii kontroli wykroczeń podczas transportu i uboju w Stanach.
„Niektóre ładunki koni zostały poddane ubojowi natychmiast po przyjeździe, inne były przetrzymywane przez noc, a jeszcze musiały czekać przez okres do 2 dni (jeśli dotarły w czasie weekendu).”
Ta obserwacja odrzuca wypowiedzi zwolenników broniących rzeźni, którzy twierdzą, że przed ubojem istnieje czas na wycofanie konia z rzeźni. Większość koni trafiających do rzeźni jest skupowana w czasie aukcji odbywających się w Stanach, konie są skupowane od prywatnych właścicieli (ubój koni na teranie Stanów jest zabroniony, dlatego zwierzęta są transportowane do rzeźni poza granicami). Obrońcy uboju nie są w stanie udzielić odpowiedzi, kiedy ten czas występuje.
Według dokumentów dotyczących zdrowia zwierząt przepisy dotyczące transportu mówią, że jeżeli importowane konie idą bezpośrednio do uboju muszą:
- Posiadać oryginalny amerykański certyfikat, że są zdrowe
- Przejść inspekcję CFIA na granicy z Kanadą, w punkcie załadunku
- Licencjonowany przez CFIA transport musi być zabierany bezpośrednio z wyznaczonego przy granicy punktu do zarejestrowanego zakładu uboju. Przewoźnik musi jechać bezpośrednio do zakładu.
- Konie mogą być transportowane wyłącznie do zakładu wyznaczonego w koncesji.
- Inspektorzy CFIA przyjmują i otwierają każdy transport po przyjeździe do rzeźni.
- Operator rzeźni musi dokonać uboju koni w ciągu 4 dni od ich przybycia
„Od początku transportów długodystansowych większość koni transportowanych do zakładu uboju miała w osoczu wyższe całkowite stężenia białka, przekraczające normy oraz z wysokim wskaźnikiem odwodnienia.”
„Kulawizna i zły stan fizyczny nie zostały zidentyfikowane, jako potencjalne problemy wpływające na kondycję wielu koni, które były transportowane do uboju. Jeśli konie zakupione do uboju były w gorszej kondycji lub były to starsze konie, wtedy oczekiwany byłby większy odsetek koni w złym stanie fizycznym i wykazujących oznaki kulawizny (Cary i Turner 2006). „
Te badania potwierdzają opinię USDA, że 92% koni wysyłanych do uboju to zdrowe zwierzęta, które są w stanie prowadzić produktywne życie. Potwierdza to również fakt, że w większości przypadków konie nie są sprzedawane do rzeźni w wsteczności, z barku zapewnienia im pożywienia oraz że urazy powstałe w drodze nie są wynikiem ich złego stanu fizycznego na początku transportu, ale że to właśnie warunki transportu przyczyniają się do złej kondycji po przyjeździe do celu.
